της Ευαγγελίας Μανιτσούδη – Αλληλέγγυο Φροντιστήριο Χίου
Ήταν Οκτώβριος του 2018,όταν λειτούργησαν για πρώτη φορά ΔΥΕΠ στην Χίο. Τότε μιλούσαμε όλοι για ελπίδα, για την ισότητα ευκαιριών και το δικαίωμα στην εκπαίδευση όλων των παιδιών, το οποίο γίνεται πραγματικότητα. Οι δημοκρατικοί πολίτες της Χίου καλωσόρισαν τα προσφυγόπουλα, ανοίγοντας την αγκαλιά τους, δίνοντας απλόχερα αγάπη και ζεστασιά και απαντώντας με τον καλύτερο τρόπο στον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ήταν η απάντηση σε εκείνους που μικρόψυχα έσπερναν ζιζάνια όλο το προηγούμενο διάστημα .Τότε η κοινωνία βγήκε ενωμένη και κερδισμένη και τα προσφυγόπουλα γεμάτα χαρά ενσωματώνονταν σιγά-σιγά με την τοπική κοινωνία.
Σήμερα, σχεδόν 2,5 χρόνια μετά και ειδικότερα, εν μέσω πανδημίας όλα είναι διαφορετικά. Σαν να άλλαξαν όλα και στην θέση της ελπίδας βρίσκεται η απομόνωση και η εγκατάλειψη αυτών των παιδιών.
Σύμφωνα με στοιχεία,στην χώρα μας υπολογίζεται ότι βρίσκονταν το 2019 περίπου 11.200 παιδιά κάτω των 18 ετών, μόνο στην ενδοχώρα, ενώ έφτασαν μέσω θαλάσσης περίπου 12.900 παιδιά, εκ των οποίων τα 2.100 είναι ασυνόδευτα, χωρισμένα από τις οικογένειές τους. Οι εγγραφές, που έγιναν στις δημόσιες δομές, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, ανέρχονταν σε 12.867 μέχρι το τέλος του σχολικού έτους 2018-2019.
Tο σχολικό έτος 2019-2020, φοίτησαν στα σχολεία και τις τάξεις υποδοχής περίπου τα μισά παιδιά σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Η Κυβέρνηση, με άλλη μια τιμωρητική ΚΥΑ στις 11-10-2020 εφάρμοσε περαιτέρω περιοριστικά μέτρα υγειονομικού αποκλεισμού των προσφυγικών δομών, που δεν εξαιρούσαν ούτε τα παιδιά που φοιτούσαν στο σχολείο.
Οι διατάξεις του υπουργείου Παιδείας, είχαν σκοπό να αποκλείσουν χιλιάδες παιδιά, τα οποία δίνουν τη μάχη να σπουδάσουν και να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Στην Χίο το 2020,ούτε το 10% των προσφυγόπουλων ,που παραμένουν εγκλωβισμένα ,δεν καταφέρνουν να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, ενώ η κυβέρνηση ακάθεκτη, τιμωρεί αυτά τα παιδιά και τις οικογένειες τους. Αυτό άλλωστε, ξεκίνησε πολύ νωρίς από την κυβέρνηση της ΝΔ, με σειρά ενεργειών που στόχο είχαν την περιθωριοποίηση αυτών των κατατρεγμένων ανθρώπων που ο πόλεμος τους αναγκάζει να αφήνουν τα σπίτια και την πατρίδα τους και να αναζητούν καταφύγιο σωτηρίας.
Έτσι μπορεί και φέτος, όπως και πέρσι, να ορίστηκαν τα σχολεία που θα υποδεχθούν τα παιδιά, αλλά τα μαθήματα δεν άρχισαν και πολύ περισσότερο με το πρόσχημα της πανδημίας τα παιδιά αυτά είναι παντελώς αποκλεισμένα.
Η Πανδημία ως ευκαιρία για την κυβέρνηση και την υλοποίηση της ακραία νεοφιλελεύθερης πολιτικής της, επιλέγει να αποδυναμώσει την εκπαιδευτική διαδικασία γενικότερα και την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων ειδικότερα ,με αποτέλεσμα να μην κάνει καθόλου προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού, αλλά και προσωπικού καθαριότητας στα σχολειά για την διασφάλιση των απαραίτητων συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας τόσο των παιδιών ,των εκπαιδευτικών ,αλλά και όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Στο κομμάτι της τηλεκπαίδευσης και χωρίς την παραμικρή μέριμνα για το ισότιμο δικαίωμα πρόσβασης αυτών των παιδιών στην παιδεία, παραμένουν αποκλεισμένα και διπλά απομονωμένα.
Δυστυχώς η αδικία ,η ανισότητα ευκαιριών και οι αποκλεισμοί, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο “Θρανία της Αλληλεγγύης”, Απρίλιος 2021, Εφημερίδα των Συντακτών
