του Σταμάτη Στεφανάκου, μέλους του Περιβαλλοντικού Δικτύου Αθηνών
Σήμερα μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την ζωή στον πλανήτη οφείλεται στην κλιματική αλλαγή. Το φαινόμενο οφείλεται στις παρεμβάσεις του ανθρώπου. Η κλιματική αλλαγή προκαλεί, αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στον πλανήτη, και αιτίες που γεννούν φαινόμενα ή είναι η αιτία για ακραίες καιρικές μεταβολές, πλημύρες, πυρκαγιές, μείωση της βιοποικιλότητας μείωση της παγοκάλυψης, άνοδο των ωκεανών, αλλαγή του PH την θάλασσα και άλλα φαινόμενά.
Η αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου, η ακαταλόγιστη ρύπανση, η άπληστη κατανάλωση πόρων και η αδιαφορία απέναντι στην φύση, οδηγούν σε ένα επικίνδυνο αδιέξοδο που μπορεί να καταστρέψει την ζωή στον πλανήτη, συμπεριλαμβανόμενου και του ανθρώπινου είδους.
Υπάρχουν πολλές αιτίες που το ανθρώπινο είδος, συμπεριφέρεται με τόση αναίδεια και αδιαφορία απέναντι στην φύση. Η αλαζονεία μας βασίζεται στο γεγονός ότι η τεχνολογική πρόοδος μας έχει δώσει την δυνατότητα να διαμορφώνουμε το περιβάλλον σύμφωνα με ότι ορίζουμε ως ανάγκη ή ως επιθυμία.
Η ικανότητα όμως αυτή, δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να λύσουμε κάθε πρόβλημα, και ταυτόχρονα ότι είμαστε το κυρίαρχο είδος που έχει το μοναδικό δικαίωμα να ελέγχει την φύση. Ως αποτέλεσμα, πυροδοτήσαμε την κλιματική αλλαγή, όπου μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, δημιουργήσαμε συνθήκες που κανονικά, αν είχαν φυσική αιτία θα μετριόντουσαν σε γεωλογικό χρόνο.
Ταυτόχρονα, η χρήση ορυκτών καυσίμων, η ανεξέλεγκτη βιομηχανική δραστηριότητα και η εκτεταμένη χρήση πλαστικών έχει δημιουργήσει ιζήματα που έχουν φτάσει ορισμένους ειδικούς στον τομέα της στρωματογραφίας, να προτείνουν τον όρο ανθρωπόκαινος εποχή. Η διάχυση μικροπλαστικών, βαρέων μετάλλων, ραδιενεργών στοιχείων στο περιβάλλον, δημιούργησε τη βάση για αυτή την πρόταση.
Η κλιματική αλλαγή και η ρύπανση, δημιούργησε ένα σύνθετο πρόβλημα που οδήγησε την επιστημονική κοινότητα, μετά από χρόνια ερευνών να κινητοποιηθεί. Κράτη, κυβερνήσεις, επιστήμονες, ερευνητικά κέντρα, προσπαθούν μέσω διεθνούς συνεργασίας να καταλήξουν σε κάποιους βασικούς στόχους, ώστε να μειώσουν τις συνέπειες και να αναχαιτίσουν το πρόβλημα.
Πέρα όμως από τις όποιες προσπάθειες, διεθνείς συμφωνίες και στόχους, χρειάζεται κάθε άνθρωπος να αλλάξει σε δομικό επίπεδο την συμπεριφορά του απέναντι στην κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση. Να ενισχύσει προσπάθειες, να μειώσει την χρήση ορυκτών πόρων, να εξοικονομήσει ενέργεια, να αντικαταστήσει τα πλαστικά, να κάνει την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση τμήμα της καθημερινότητας του. Με δυο λόγια να ξεφύγει από νοοτροπία του πολίτη καταναλωτή και να προχωρήσει στον πολίτη διαχειριστή πόρων.
Οι αλλαγές αυτές, δεν μπορούν να συμβούν μόνο μέσω νομοθετικών παρεμβάσεων ή κανονισμών, αλλά απαιτούν βαθιές αλλαγές που μπορούν να λειτουργήσουν μόνο μέσω εκπαίδευσης. Χρειάζεται να εκπαιδευτούμε για να αντιμετωπίσουμε ένα εξαιρετικά σύνθετο πρόβλημα και ταυτόχρονα να αντιστρέψουμε όχι μόνο τις συνέπειες αλλά και τις αιτίες.
Απαιτείται οι τυπικές και οι άτυπες μορφές εκπαίδευσης να συμβάλλουν στην γνώση του φαινόμενου και στην αντιμετώπιση του. Στο διήμερο των αλληλέγγυων σχολείων ανοίγουμε την συζήτηση για το πως μπορούμε να παρέμβουμε.
