απαντούν οι εθελοντές Δέσποινα Κ., Ευθύμης Τζ. και Κωνσταντίνος Π.
τη συνέντευξη πήρε η Εύη Μικέλη – Σχολείο Αλληλεγγύης Κερατσινίου
Από το 2013 σε πολλές γειτονιές άρχισαν να γεννιούνται αλληλέγγυες δομές με σκοπό να μην μείνει κανένα παιδί χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση. Το Σχολείο Αλληλεγγύης Κερατσινίου είναι μία τέτοια ανοιχτή δομή εκπαίδευσης και στηρίζεται στην καθημερινή προσφορά των εθελοντών. Σκιαγραφούμε τη δομή μέσα από ερωτήσεις στους ίδιους τους καθηγητές-εθελοντές.
Ερ. Εάν ήσουν μαθητής για ποιο λόγο θα επέλεγες να συμμετάσχεις σε μία ανοιχτή δομή εκπαίδευσης;
Ε.Τζ.: Μια ανοιχτή δομή μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά στην εκπαίδευση που παρέχεται από τα συμβατικά σχολεία, αλλά προσφέρει ένα καλύτερο περιβάλλον και περισσότερες δυνατότητες.
Δ.Κ: Καταρχάς οι λόγοι θα ήταν οικονομικοί. Ωστόσο πιστεύω, πως η διάθεση και η ποιότητα του μαθήματος είναι διαφορετική, απ’ ότι σε κάποια ιδιωτική δομή. Υπάρχει αλληλεγγύη και κατανόηση, όχι μόνο μεταξύ καθηγητή-μαθητή, αλλά και μεταξύ των μαθητών.
Ερ. Πώς αποφάσισες να δραστηριοποιηθείς στο Σχολείο;
Δ.Κ.: Είχα μόλις ξεκινήσει την πρακτική μου σε λύκειο της περιοχής, όταν ήρθαν να ενημερώσουν, τους καθηγητές και τους μαθητές για το Σχολείο. Δεν είχα κάτι να σκεφτώ. Ήταν κάτι που ήθελα πολλά χρόνια και ενθουσιάστηκα – ανακουφίστηκα, που υπήρχε δομή, που το έκανε πράξη.
Ε.Τζ.: Έμαθα για το Σχολείο από μια φίλη μου που ήδη συμμετείχε ως καθηγήτρια σε αυτό. Εξέφρασα το ενδιαφέρον μου να συμμετάσχω κι εγώ διότι η δομή πλέον στόχευε και στη διοργάνωση περαιτέρω δράσεων, πέραν της διδασκαλίας σχολικών μαθημάτων, κάτι που βρήκα πολύ όμορφο βάσει του πως φανταζόμουν ιδανικά κι εγώ στο παρελθόν το σχολικό μου περιβάλλον.
Ερ.: Πως μπορεί να συμβάλει μία ανοιχτή δομή εκπαίδευσης στην παιδεία;
Ε.Τζ.: Μια ανοιχτή δομή εκπαίδευσης αντιμετωπίζει τους πάντες ως ίσους, ανεξάρτητα από το υπόβαθρό τους (κοινωνικό, μορφωτικό, οικονομικό). Δίνεται μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη σχέσεων και την ανταλλαγή ιδεών, ενώ προσφέρεται το έδαφος στον εκπαιδευόμενο να εκφραστεί. Μέσα από συνελεύσεις όλοι έχουν λόγο αναφορικά με σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τη λειτουργία της δομής.
Δ.Κ.: Το μυαλό για μένα, είναι το πιο ισχυρό όπλο. Τις πραγματικά δύσκολες καταστάσεις, δεν μπορείς να τις «γκουγκλάρεις». Ο εκπαιδευμένος νους, για μένα, είναι το ισχυρότερο φάρμακο, για κάθε είδους ασθένεια ή δυσκολία. Θεωρώ πως η εκπαίδευση θα πρέπει, πάντοτε, να προσφέρεται δημόσια σε όλους. Ειδικά δε, στους εφήβους.
Ερ. Πιστεύεις ότι μία τέτοια “ανοιχτή” δράση πρέπει να υποστηρίζεται από την τοπική και την ευρύτερη κοινωνία;
Δ.Κ.: Μια κοινωνία ανεκπαίδευτη, είναι μια κοινωνία καθόλα αποτυχημένη. Άλλωστε οι καιροί, το αποδεικνύουν, δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω εγώ. Καταλαβαίνεις πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα όταν λέξεις, όπως «φλεξ» και «κρίντζ» , είναι πιο κατανοητές απ’ ότι οι λέξεις όπως, «ήθος», «σεβασμός», ή «ακεραιότητα».
Κ.Π.: Ναι, ως προσφορά δωρεάν εκπαίδευσης και ως ενίσχυσης του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
Ε.Τζ.: Ειδικά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που ακόμα πληρώνει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, η ευρύτερη κοινωνία είναι σημαντικό να αντιληφθεί πως με τη δημιουργία παρόμοιων δομών και μέσω της συλλογικής δύναμης και αλληλοβοήθειας μπορούν να καλυφθούν τα κενά που αφήνει πίσω της η δυσλειτουργία του κράτους.
Ερ.: Γιατί συμμετείχες στο Σχολείο Αλληλεγγύης Κερατσινίου και τι κέρδισες από τη συμμετοχή αυτή;
Κ.Π.: Γνώρισα ανθρώπους που πιθανώς να μην είχα γνωρίσει. Με έναν περσινό μαθητή μου μάλιστα κρατάω ακόμα επαφές, παρόλο που δεν συμμετέχω πια στην δομή. Ήρθα σε επαφή με την ομαδική εκπαίδευση και απέκτησα εμπειρία σε τμήμα λυκείου.
Δ.Κ.: Από μικρή, στην κλασική ερώτηση, τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις, απαντούσα, θέλω να κάνω τους άλλους να χαρούμενους. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα πως η καλύτερη μέθοδος για να το πετύχω, ήταν η εκπαίδευση. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως εν έτει 2021, ακόμα κάτι τόσο βασικό είναι προνόμιο, κάποιων.
Δε θα ξεχάσω ποτέ, ένα μαθητή του Σχολείου, που όταν τους πρότεινα ένα έξτρα βιβλίο για την έκθεση, είπε: «Έχω μαζέψει 20 ευρώ από πέρυσι τα Χριστούγεννα(!), πιστεύω θα με φτάσουν να το αγοράσω». Νομίζω, αυτό, τα λέει όλα, για τα παιδιά εκεί.
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο “Θρανία της Αλληλεγγύης”, Απρίλιος 2021, Εφημερίδα των Συντακτών
